Waarom zie je niet dat ik je nodig heb?
Waarom hoor je niet dat ik om hulp vraag?
Waarom houd je me niet vast als ik me alleen en bang voel?
Mijn Verhaal
Als kind en puber heb ik ervaren dat mijn vraag om hulp vaak niet werd gezien of gehoord en dat het niet vanzelfsprekend was dat er van me werd gehouden om wie ik was. Daardoor heb ik mezelf geleerd om mijn behoeften weg te stoppen, zodat ik niet zou voelen hoeveel pijn het me deed dat ik niet kreeg wat ik nodig had. Ik probeerde mezelf af te leiden van die innerlijke pijn door me te richten op de behoeften van iedereen om me heen. Om mijzelf te beschermen werd mijn nieuwe motto; vertel me wat jij nodig hebt, dan geef ik het je want als jij blij bent dan ben ik ook blij.
Pleasen
Deze levenshouding zorgde ervoor dat ik een leven opbouwde dat volledig draaide om het willen voldoen aan de eisen van mijn omgeving. In mijn sociale relaties ging het om het pleasen van mijn partner, mijn familie en mijn vriendinnen. Op de universiteit ging het om het pleasen van mijn docenten en om hoge cijfers halen. Op mijn werk probeerde ik mijn werkgevers en collega’s te pleasen. Ik deed daarnaast veel vrijwilligerswerk zodat ik in mijn vrije tijd nóg meer andere mensen kon pleasen.
Ik werd inderdaad blij als ik zag dat anderen blij waren met mijn hulp en prestaties. Maar de blijdschap was altijd tijdelijk, ik voelde het alleen als ik iemand aan het helpen was of een prestatie leverde op school of op mijn werk. Zodra ik alleen thuis was voelde ik me niet oprecht gelukkig. Ik voelde me geleefd, ik voelde me leeg en ik voelde me eenzaam.
Depressie
Toen de leegte in mijn hart groter en groter werd zocht ik mijn vlucht in drank, drugs en seks. Op die momenten leken mijn problemen even te verdwijnen, maar hoe meer ik vluchtte hoe groter de leegte werd. Vlak na mijn 27e verjaardag raakte ik mijn dieptepunt. Ik was zo gespannen dat ik nog maar 3 uur per nacht kon slapen en de rest van de tijd wakker lag met hartkloppingen. Overdag kon ik ook niet ontspannen of focussen, ik voelde me constant rusteloos en eenzaam.
Na een tijdje werd de leegte ondraaglijk; Ik stortte in een depressie en ik was zo suïcidaal dat ik hiervoor werd opgenomen op de gesloten psychiatrische afdeling van het ziekenhuis. Ik voelde me hopeloos, hulpeloos en wanhopig. Ik wilde dit leven niet meer. Het was de zwartste dag van mijn leven…
De Omslag
Vanaf dat moment kwam ik in therapie en ben ik begonnen met het onderzoeken van mijn eigen behoeften en het ontwikkelen van mijn eigen gevoel van geluk en plezier. Inmiddels ben ik 34 en na jaren van studeren, uitproberen en reflecteren kan ik oprecht zeggen dat ik in evenwicht ben en me gelukkig voel. En dat allemaal omdat er in mijn kern één ding is veranderd: Ik leef mijn leven nu vanuit mijn eigen passie en zingeving in plaats van de eisen en wensen van een ander.
Ik heb geleerd om mijzelf te geven waar ik als kind al behoefte aan had: ik kan mezelf nu zien, horen en liefhebben. En vanuit die respectvolle en liefdevolle houding maak ik nu beslissingen die goed zijn voor me en creëer ik elke dag weer het leven dat ik wél wil leven. En dat voelt fantastisch!
Een nieuwe wending
Ik keek vroeger vaak terug op die zwarte dag vol afschuw, tot ik de uitspraak van persoonlijk ontwikkelingsexpert Tony Robbins tegenkwam die mijn verhaal een verrassende nieuwe wending gaf. Robbins stelt: “De ERGSTE dag van mijn leven is eigenlijk de BESTE dag van mijn leven, omdat ik daardoor de persoon ben geworden die ik nu ben”. Toen ik dat las viel mijn mond open, de waarheid in deze uitspraak raakte me diep.
Robbins benoemt hiermee namelijk de essentie van passie en zingeving, namelijk lijden. In haar boek Liefdesroep stelt therapeut en schrijfster Hannah Cuppen dat “passie gaat […] over het verlangen een bijdrage te leveren aan iets wat jou in het leven getroffen heeft en waarin jij (eventueel) iets wilt doorgeven of ontwikkelen om betekenisvol te zijn voor anderen”.
Oftewel; passie is werken aan het helen van je eigen pijn en die van anderen, en dat geeft een gevoel van zingeving.
Mijn Verandering
In mijn geval heb ik mijn pijn en leed inderdaad nodig gehad om me te realiseren dat ik mijn leven wilde veranderen en dat ik daarbij hulp nodig had. Die hulp heb ik gekregen in vele vormen: Therapie, stapels boeken, talloze inspirerende YouTube filmpjes en Podcasts, lange wandelingen in de natuur en heel veel lieve en zachtaardige mensen die mij op hun manier konden steunen als ik terugviel in oude patronen en mijzelf weer eens voorbijliep.
En het resultaat hiervan is dat ik al die opgedane kennis en ervaring heb gebundeld en dit nu inzet om anderen te helpen met het verzachten van hun eigen lijdensweg. Ik ben in mei 2020 mijn eigen leefstijl coaching en training praktijk begonnen en geef daarmee uiting aan mijn eigen passie. Mijn lijden is dus niet voor niks geweest, want ik ben daardoor de persoon geworden die ik nu ben en ik leef een zinvol en gelukkig leven!
En nu jij nog!
In mijn leefstijl coaching en trainingen stel ik vragen die je uitdagen om aan de slag te gaan met jouw eigen pijn. Samen zoeken we uit hoe je in actie kunt komen om het leven te creëren dat je wél wilt leven. Ik help je om te ontdekken hoe je oude patronen en slechte gewoonten los kunt laten en hoe je nieuwe, goede gewoonten aan kunt leren zodat je je gezond, energiek en gelukkig kunt gaan voelen.
Door uit te vissen waar jij écht blij van wordt kan ook jij het leven creëren dat je écht wilt leven. Ik wéét dat het in je zit, klaar om naar buiten te komen. Voel jij het ook?
